De resultaten ringslangeieren telling 2021 in het Amsterdamse Bos

De resultaten van de tellingen van ringslangeieren in het Amsterdamse Bos voor 2021 zijn bekend. De afgelopen jaren is het totaal aantal uitgekomen eieren iets afgenomen: van 2.594 in 2019 naar 1.776 in 2021. Toch is 2021 geen slecht jaar voor de ringslang geweest. Het gemiddelde aantal uitgekomen eieren ligt de afgelopen 10 jaar ongeveer rond de 1.800.

Elk voorjaar leggen we op diverse plekken in het Amsterdamse Bos broeihopen voor de ringslang aan. In het najaar worden deze gecontroleerd en de uitgekomen eieren geteld. Het Amsterdamse Bos monitort de broeihopen van ringslangen al 25 jaar, om een beeld te krijgen van de populatie en de verspreiding.

In het kader van de Groene As (Ecologische hoofdstructuur Amstelland-Spaarnwoude/Natuurnet) wordt gestreefd naar een verspreiding van de ringslang in noordelijke en westelijke richting. Inmiddels is er sprake van een gestage uitbreiding van het areaal in het Amsterdamse Bos.

Uitslagen. De tellingen hebben het volgende opgeleverd: van de 1841 eieren zijn er 1776 (96%) uitgekomen. Daarmee blijft het bestand op peil, want het aantal uitgekomen eieren ligt rond het gemiddelde van de afgelopen 10 jaar. Fluctuaties over de jaren zijn binnen populaties normaal. Er is daarnaast nog steeds sprake van een toenemende trend, ook als we kijken naar de laatste 10 jaar.

In de 'recordjaren' 2016, 2019 en 2020 (kijkend naar het aantal uitgekomen eieren) is de populatie sterk gegroeid. Mogelijk hebben de zachte weersomstandigheden in de 'topjaren' een rol gespeeld. In elk geval is gebleken dat de aangelegde broeihopen het Bos tot een aantrekkelijke vestigingsplaats hebben gemaakt voor de ringslang.

Biodiversiteit. De aanleg van broeihopen helpt voor de verspreiding van de ringslangen. Bovendien gebruikt de ringslang broeihopen voor de voortplanting. De ringslang is een van de indicatorsoorten voor het functioneren van de ecologische verbindingszone in het Amsterdamse Bos (Groene As).

Ongevaarlijk. De ringslang is ongevaarlijk en niet giftig voor de mens. Het is een schuwe soort die bij directe bedreiging zelden bijt. Ze danken hun naam aan de gele vlekken aan weerszijden van de hals, net achter de kop, die aan de bovenkant soms samenvloeien en doen denken aan een ring. De ringslang kan een lengte bereiken van meer dan een meter. Op het menu staan voornamelijk kikkers. De ringslang is sterk aan water gebonden.

De ringslang (Natrix natrix) is een slangensoort uit de familie der Colubridae. Hij komt met verschillende ondersoorten voor in grote delen van Europa en Azië. De soort leeft gewoonlijk in de nabijheid van water en voedt zich hoofdzakelijk met amfibieën. Evenals de andere soorten adders (die van nature in Midden-Europa voorkomen), is de ringslang volkomen ongevaarlijk voor de mens.