KOH reist 01 - 2007
Foto's -> Kunstenaars -> Amstelveense Kunstenaars
Dit is de eerste groepsexpositie van niet-Amstelveense kunstenaars in het voormalige “Expositiecentrum Aemstelle”, dat tegenwoordig “Ateliers 2005” heet. Via de studiegenoten Hans Fransen (één van de beeldende kunstenaars werkzaam in Ateliers 2005) en Jacqueline van Rosmalen is deze expositie tot stand gekomen.
Jeltje van Houten woont en werkt in Amstelveen en is bekend van “De Speelvis” op het Vijverplein, “De twee Driehoeken” op het schoolplein bij de Panta Rhei en de Sierhekwerken aan het Wilhelminaplein. De andere kunstenaars wonen en werken in de Haarlemmermeer.
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
Een jazztrio uit Den Haag speelde sfeervolle muziek
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
Gerard Passchier begroet de aanwezigen
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
Een groepje bezoekers
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
De expositieruimte
Rien Alink’s toespraak tijdens opening KOH in Ateliers 2005
Het is voor mij een genoegen deze tentoonstelling van 5 kunstenaars te openen in het gebouw “Ateliers 2005”. Een expositie met de toepasselijke naam ‘KOH Reist’: concreet hebben de 5 kunstenaars een korte reis gemaakt van Haarlemmermeer naar Amstelveen, om hier hun werk aan ons te laten zien. Een eerste groepstentoonstelling van niet-Amstelveense kunstenaars in dit gebouw, die duidelijk maakt, dat in dit gebouw toenemende mate initiatieven worden ontwikkeld.
Het bewijst, dat ‘Ateliers 2005’ een culturele waarde ziet en na de sluiting van Aemstelle als alternatief zich steeds meer gaat manifesteren. De reis van de kunstenaars betekent echter veel meer. Reizen heeft een veel bredere betekenis, zeker in literatuur en kunst. We lezen, dat weer pogingen gedaan worden om het Ithaka van dé reiziger Odysseus te vinden. De reis naar zijn vaderland blijft de wereld intrigeren en boeien.
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
Oud-wethouder Rien Alink tijdens zijn poëtische toespraak
Dan gaat het echter niet alleen letterlijk om de plek (waar ligt het Ithaka van Homerus?), maar is het de reis van Odysseus als geestelijke verdieping tijdens de reis van de hoofdpersoon. Via het reizen maakt hij niet alleen avonturen mee, zien wij niet alleen sprookjesachtige landschappen passeren, laat hij niet alleen de geestesgesteldheid van veel mensen kennen, maar leert de hoofdpersoon ook en vooral, geconfronteerd met de buitenwereld, zijn eigen innerlijke kennen.
Zoals de dichter Kavafis aan ons schetst, is de reis van Odysseus een reis naar het ik van ons zelf:
K. P. Kavafis’Ithaka
Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka,
Wens dat de weg dan lang mag zijn,
Vol wederwaardigheden, vol belevenissen.
(…)
Blijf wel altijd denken aan Ithaka.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast de reis in geen geval,
‘t is beter dat die vele jaren duurt en
je pas als oude man bij het eiland afmeert,
rijk door wat je onderweg verwierf,
zonder verwachting dat Ithaka
je rijkdom schenken zal.
Ithaka schonk je de mooie reis.
Bestond het niet, dan was je nooit vertrokken.
Maar méér heeft het je niet te bieden.
En vind je het armzalig, Ithaka bedroog je niet
Zo wijs geworden, met zoveel ervaring
Heb je al wel door waar Ithaka’s voor staan.
Zo is het ook het reizen van de kunstenaar een avontuur van innerlijk reizen, een verbreding en verdieping dankzij de kunstenaar van de werkelijkheid om ons heen, vaak ook een verandering, een transformatie, een creatieve omvorming, een aftasting van de nieuwe grenzen en nieuwe mogelijkheden, het benutten van de oneindige bron van de fantasie.
Wat alledaags is of lijkt, kan een geheel andere dimensie krijgen, vleugels naar een andere wereld, naar de wereld van de scheppende creativiteit. En de waarde van de kunst is dan enerzijds de demonstratie van het creatieve vermogen van de kunstenaar, anderzijds stelt dat vermogen ons in staat mee te reizen in het verassend nieuw gecreëerde landschap.
Zo is het verschil tussen figuratief en abstract feitelijk vervaagd in het werk van Jacqueline van Rosmalen, een verhalend en mijmerend landschap dient zich aan, uitkomst van een creatief proces, een stil mijmerend landschap, met een eigen beeldspraak. Kijkt u en verdiept u zich in bijvoorbeeld het werk “eenvoud, springlevend”.
In “Lopen in de wei”en “Koeien op reukafstand” wordt het Hollandse landschap van Loes Verbrugge tot een nieuwe rijke kleurcombinatie die, terwijl de contouren van “Koeien op reukafstand” nog zichtbaar zijn, een eigen dimensie oplevert van kleurvlak, verschuivend en vervloeiend tot een andere kleurvlak, staart en uiers nog zichtbaar, maar dienend aanwezig in een spel van lijn-vlak-kleur-kleurcombinatie-kleur!
Zo is een lijn voor ons de weg van a naar b (hoe prozaïsch). Maar hoe poëtisch wordt de lijn bij Gerard Passchier. Een lijn schijnbaar zonder einde, een lijn in uitbundigheid en overvloed, opleverend een nieuw fascinerende wereld, waarin de kunstenaar zijn eigen lijn bepaalt of liever de vrijheid geeft aan vormen en een lijnenspel , dat het prozaïsche verre achter zich laat: “de vrije , ongebonden loop van de creatieve lijn”, tenslotte ingekaderd in de lijst tot “gebalde geladenheid, spanning geketend”.
Een boom is een herkenbaar punt voor ons mensen. Wij kennen echter ook de veelheid van verschijningsvormen. Wie in een bos loopt kent de vele gezichten van de bomen. De kunstenaar kan daaraan een eigen vertaling toevoegen: beelden van keramiek van Jeltje van Houten, uitgaande van dezelfde vorm, maar verschillend in uitwerking van patronen en kleuren of gespiegeld: wuivende, bladerende, vertakte boom-gebouwen. We staan voor robuuste vormen, maar de robuuste vormen doen veel meer dan robuust zijn……
En waar de lijn van Gerard Passchier geen einde kent, verschijnen achter de horizon van onze wereld zelfs nieuwe werelden uit fotomontages van landschappen van Steven Blad. Alsof we steeds een andere wereld of planeet betreden, deels om herinnerd te worden aan ons eigene omdat we herkenning nodig hebben om te begrijpen, maar deels ook weer anders, andere perspectieven, andere dimensies met een vaak huiveringwekkende schoonheid en eigen identiteit. We kijken mee met de adelaar, maar kijken we wel mee met een adelaar, we zien in ieder geval een wonderlijke verrassende nieuwe werkelijkheid.
We reizen inderdaad mee. Wij mensen met onze beperkingen: wezens met twee oren en twee ogen, gebakken zoals Homerus zegt aan de grofkluitige aarde. Wij reizen mee in de landschappen van de kunstenaars waarin die beperkingen worden opgeheven en een ongekende vrijheid toch wordt verkend en misschien gekend. De creativiteit van de kunstenaar boort stromen aan van scheppende energie en wij mogen daarvan proeven en drinken…
Kunst kent geen beperking
Kunst is wars van grenzen
Kunst is niet gesloten
Kunst breekt de wereld open
Kunst sluit de ogen niet
Kunst ziet en ziet en ziet
En ik wil daaraan toevoegen: toeschouwer proef, drink en geniet! De tentoonstelling is geopend!
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
Het publiek vond de toespraak erg interessant
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
Kunstenaar Hans Fransen krijgt een bos bloemen van Jacqueline van Rosmalen
Een tweede groep kunstenaars van de KOH zal in het najaar van 2007 te zien zijn bij ATELIERS 2005. “KOH reist / 01” is als titel voor deze expositie gekozen, omdat men als groep buiten de Haarlemmermeer exposeert. Daar blijft het niet bij als je het werk van de verschillende kunstenaars ziet en hun verhalen erachter leert kennen. Reizen is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor hen.
Het levert verrassende inzichten op die hun omgeving weet te confronteren; ze verbazen, vermaken, verwarren en zetten je aan het denken. De tentoonstelling werd door oud-wethouder cultuur en raadslid Dr. Rien Alink geopend.
