Vrachtgebouw - 1966

Het bijzondere aan deze "zweedse-loods" is, dat het dak geheel is opgehangen aan kabels en dat er geen steunpilaren in staan. Die zijn alleen maar lastige obstakels voor het transportsysteem, vorkheftrucks en ander rollend materieel. Het dak kan met gemak circa 20 cm sneeuw dragen en zakt dan iets door. In 1967, toen deze loods in gebruik werd genomen, was binnen in het gebouw een zogenaamd stekker-vrachtopbergsysteem aangebracht.

Een automaat zorgde ervoor dat de opgeslagen gecodeerde vracht werd opgezocht door een liftinstallatie en dan het karretje naar beneden bracht. Vervolgens werd het karretje op een in de grond aangelegde ketting met haak naar de ingang gebracht, waar het pakketje eruit gehaald kon worden door een loodsmedewerker.

Dit systeem is "op papier" geweldig, maar het had geen rekening gehouden met dozen die stuk waren gegaan, pallets die waren afgebroken, of bouten, schroeven en ander vuil dat in de goten van de kettingen was gekomen, waardoor er tal van storingen ontstonden in wissels en draaimechanieken. Eendagskuikens waren in de eerste dagen ook in dit systeem opgeborgen geweest en zoek geraakt, waardoor ze niet naar het dierenhotel gebracht werden. De stank was van de zoekgeraakte en overleden kuikens was enorm en bleef zeker een paar dagen hangen.

Al met al werd het dure systeem weer afgebroken en is men weer overgegaan op stellingen in rijen 1 t/m 10, die weer waren onderverdeeld in de nummers 1 t/m 0. Dit gaf dan de laatste twee cijfers van de luchtvrachtbrief aan, bijvoorbeeld nr 123456789. Dan stond het pakketje in de 8ste rij op plaats 9, tussen alle andere pakketjes waarvan de vrachtbrief eindigde met "89").