63ste Indië Herdenking - 2008
Foto's -> Gebeurtenissen -> Herdenkingen
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De Stichting Herdenking Gevallenen en Slachtoffers in Nederlands-Indië hield haar jaarlijkse herdenking in het Broersepark bij het Indiëmonument op donderdagavond 14 augustus 2008. Een uur voor de herdenking regende het traditiegetrouw, maar kort voor het begin stopte de regenval en tot ieders verbazing (want al jaren regent het tijdens elke herdenkingsdienst) werd het een prachtige zomeravond.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Gastvrouw Jacqueline Schäfer verwelkomt de aanwezigen
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Intreden van het Vaandel van de Bond van Wapenbroeders
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Er waren honderden mensen naar de herdenking gekomen
De Koninklijke Militaire Kapel "Johan Willem Friso" o.l.v. eerste-luitenant O. Jagers speelde plechtige muziek en begeleidde de herdenking. Het Indiëmonument symboliseert alle gevallenen en oorlogslachtoffers van welke oorlog of vredesmissie dan ook en in elk jaar op 14 augustus gedenken de nabestaanden in het bijzonder, de gevallenen en slachtoffers in het voormalig Nederlands-Indië en Nieuw Guinea. Het is dit jaar 63 jaar geleden, dat Japan capituleerde.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De blazers van de kapel
Na het intreden van het Vaandel van de Bond van Wapenbroeders begon de herdenking met de welkomstwoorden van gastvrouw Jacqueline Schäfer, die in de naam van de Stichting Herdenking iedereen hartelijk welkom heette. Daarna kwam de voorzitter van de stichting, P. H. Diazoni naar de microfoon voor zijn toespraak.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Voorzitter de heer Diazoni aan het woord
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Leden van de Nationale Reserve
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Het park wordt goed bewaakt
Tussen de aanwezigen waren onder andere: de gedeputeerde van de Provincie Noord-Holland, de heer Peter Visser, burgemeester van Amstelveen; Jan van Zanen en mevrouw van Zanen, de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht en der Veteranen, Vice-Admiraal ir. M. van Maanen, Majoor Bouten van het Regionaal Militair Commando West, de Koninklijke Militaire Kapel “Johan Willem Friso” onder leiding van Eerste luitenant Jagers, Luitenant-Generaal buiten dienst Meines, Luitenant-Generaal buiten dienst Van Baal, Kolonel der Mariniers buiten dienst en voorzitter van het Veteranen Platform Knoppien, Compagniescommandant Charlie Compagnie Amsterdam van het 20ste Natresbataljon, Kapitein Visser en de heer Willem van Lith, voorzitter van de Bond van Wapenbroeders afdeling Amstelland.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Een deel van de genodigden
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Een deel van het aanwezige publiek
Na de toespraak van de voorzitter van de stichting, was burgemeester van Amstelveen, Jan van Zanen aan de beurt, om zijn visie te delen met de aanwezigen.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Burgemeester Jan van Zanen tijdens zijn toespraak
‘Herinneren’
Dames en heren, jongens en meisjes,
We zijn hier om te her-inneren en te her-denken. Dat weet u wel, maar ik stel er prijs op om beide woorden even in hun volle betekenis en gewicht met u te delen. Want we zeggen het zo makkelijk: herinner je je nog… ik herdenk die en die…
Maar laten we even vaststellen dat, her-inneren vooral betekent dat je iets opnieuw (her) beleeft: her-innerlijkt. Datzelfde geldt voor her-denken, wat niet meer of minder betekent dan dat we onze gedachten opnieuw laden met beelden, klanken, geuren, emoties die te maken hebben met personen die van grote waarde en betekenis zijn geweest.
Her-inneren en her-denken: het gaat om meer dan woorden, het gaat om her-beleven, om het her-schikken van emoties, in het besef dat het verhaal van de verschrikkingen tijdens de Tweede Wereld Oorlog - en daarna - in het algemeen en in Nederlands- Indië in het bijzonder, nog altijd verteld en opgetekend moet worden. Keer op keer. En altijd als nieuw.
De eindeloze appèls, de ranselpartijen, de brandende, verzengende zon, de mishandelde meisjes van de fouragegroep, de ellende van de dood, het buurmeisje dat aan kinkhoest overleed, de vernederingen…Velen van u hebben zelf dergelijke herinneringen aan de periode van de Japanse bezetting, waarvan wij hier vanavond in Amstelveen (en eerder vandaag in het parlement in Den Haag) de afloop herdenken. Misschien heeft u geliefden verloren of heeft u op andere wijze blijvend verdriet overgehouden. Ik weet dat er onder u zijn die daaraan uit eigen bescherming niet te veel willen terugdenken. Begrijpelijk.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Burgemeester Jan van Zanen spreekt de aanwezigen toe
Maar ook buiten deze herdenking laat het voormalig Nederlands-Indië, het huidige Indonesië, u niet los. U heeft nu eenmaal een hechte band met dit land, een band die nooit meer overgaat - want die herinneringen en hun echo zitten als het ware in uw bloed. ‘Het Indië-gevoel is niet kleurgebonden,’ zegt de een. ‘Indonesië zal nooit een gewoon buitenland zijn,’ zegt de ander. Juist omdat u die band heeft, juist omdat u als geen ander weet waarover u spreekt, is het belangrijk dat de herinneringen en de persoonlijke ervaringen van degenen die de verschrikkingen hebben meegemaakt, nooit verloren gaan…
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Veteranen
Mijn echtgenote Marian en ik ervaren dat ook persoonlijk zo. Wijlen Marian’s moeder zat als meisje in kamp Makassar. Het is belangrijk dat de herinneringen en de persoonlijke ervaringen van degenen die de verschrikkingen hebben meegemaakt, niet verloren gaan. Niet zozeer voor onszelf, maar vooral voor de jeugd. Om de simpele reden dat wij en zij van uw verleden moeten kunnen leren.
Dames en heren, jongens en meisjes,
Wij staan stil bij hen die de verschrikkingen in Nederlands-Indië niet hebben overleefd; - waar ook, ook in de koopvaardij – en bij diegenen die daardoor voor het leven getekend zijn.
Ik gedenk U en de Uwen, hier in Amstelveen, in dankbaarheid en met alle respect voor de herinneringen die uw leven tekenen.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De volgende spreker was mevrouw Connie Suverkropp (76) van Stichting Gastdocenten Tweede Wereldoorlog, werkgroep Werkgroep Zuid Oost-Azië. Zij wil de mensen die uit Indië hier kwamen en die er bleven, blijven eren en in herinnering blijven houden. Haar leven, sinds 1941 staat in het teken van de oorlog. Als kind van negen ging zij het kamp in, moeder en vader kwamen in verschillende kampen om en zij was jaren verantwoordelijk om haar twee kleine zusjes de kampen te laten overleven. Na transport van de drie zusjes naar Nederland werden zij opgenomen in een weeshuis.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Mevrouw Suverkropp vertelt over haar leven en haar werk
In haar toespraak vertelde mevrouw Suverkropp, dat “meer dan 130.000 Nederlandse en Nederland-Indische burgers, van oud tot jong erbarmelijke jaren in de kampen hebben doorgebracht en 13% overleefde dit niet. Van de 80.000 gevangen genomen militairen kwam 23% om. De schattingen lopen uiteen van 3.000 tot 20.000 doden. Ook militairen lieten daar hun leven toen zij tussen eind 1945 en 1962 voor de Nederlandse zaak werden ingezet. En niet te vergeten ruim 300.000 Romusha’s, de lokale bevolking, welke eveneens onder verschrikkelijke omstandigheden door de Japanners tot arbeid werden verplicht. Ongeveer 80% heeft het niet overleefd. En zij die het wel hebben overleefd, dragen de lichamelijke en psychische schade de rest van hun leven mee. Zij spreken er niet over, of kappen een gesprek daarover snel af met de woorden “ Soedah; laat maar”.
De doelstelling van de Werkgroep Zuid Oost-Azië van de Stichting Gastdocenten WO II is het geven van voorlichting over de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog en de Bersiap tijd in voormalig Nederlands-Oost-Indië aan jongeren. (De Bersiap-periode was een gewelddadige periode in de Indonesische geschiedenis die duurde van ongeveer oktober 1945 tot begin 1946. Na de capitulatie van Japan op 14 augustus 1945 ontstond een gezagsvacuüm in het toenmalige Nederlands-Indië.)
Mevrouw Suverkropp eindigde haar toespraak met een gedicht van Neeltje Maria Min:
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
O, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
De voorzitter van de Bond van Wapenbroeders, Afdeling Amstelland, de heer Willem van Lith was de volgende spreker en hij vertelde dat Binnen de Bond men elkaar steunt bij de verwerking van de gevolgen van de oorlog. Ze zijn niet alleen tot steun voor de mensen die toen hebben gediend, maar zijn er ook voor de jongens -en tegenwoordig ook meisjes- die nu dienen bij allerlei vredesmissies. Ook zij hebben veel te verwerken en kunnen daarbij terugvallen op de kameraadschap binnen de Bond van Wapenbroeders.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Willem van Lith, voorzitter van de Bond van Wapenbroeders afdeling Amstelland, tijdens zijn toespraak
Na zijn toespraak werd het taptoe signaal geblazen door de trompettist van de kapel en daarop volgde twee minuten stilte, herinnerend aan de slachtoffers van de oorlogshandelingen. Onder begeleiding van de Koninklijke Militaire Kapel werd het eerste en zesde couplet van het Wilhelmus, het Nederlandse volkslied door de aanwezigen gezongen.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Het Wilhelmus wordt gezongen
Daarna legde burgemeester van Amstelveen, de heer Jan van Zanen samen met zijn echtgenote de eerste krans in de naam van de gemeente bij het Indiëmonument. Daarna volgden de bloemrijke kransen van allerlei organisaties, onder andere van de Provincie Noord-Holland tot de Stichting Japanse Ereschulden.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Burgemeester Jan van Zanen en zijn echtgenote tijdens de kranslegging
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Gedeputeerde Peter Visser legt een krans
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Vice-Admiraal ir. M. van Maanen tijdens de kranslegging bij het monument
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De familie Diazonie en Van Zanen kijken naar de kranslegging
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Willem van Lith legt een krans met een kameraad
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Tussendoor speelt de kapel sfeervolle muziek
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Voorzitter Diazoni van de stichting en zijn echtgenote leggen een krans
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
C.J. Aarts voorzitter van de Vereniging tot Viering van Nationale Feestdagen te Amstelveen met mevrouw Ans Vunderink-van den Beukel, secretaris, tijdens de kranslegging
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Tijdens de kranslegging
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De blazers van de militaire kapel
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
het Vaandel van de Bond van Wapenbroeders vertrekt
Na het uittreden van het Vaandel van de Bond van Wapenbroeders volgde een lang defilé langs het Indiëmonument. Binnen de kortste tijd was een bloemenberg ontstaan rondom het monument, want veel mensen hadden ook hun eigen bloemetjes meegenomen, om ze hier neer te leggen ter herinnering aan de gebeurtenissen en vooral aan de slachtoffers van deze dramatische oorlogsgeschiedenis.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De burgemeester en zijn echtgenote tijdens het defilé
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Het defilé voor het monument wordt door honderden mensen gevormd
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Even stilstaan voor het monument
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De kransen van herinnering voor het Indiëmonument
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De Koninklijke Militaire Kapel "Johan Willem Friso" musiceert tot het einde van het defilé
Lees meer: Nederlands-Indië Alle toespraken
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Gastvrouw Jacqueline Schäfer verwelkomt de aanwezigen
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Intreden van het Vaandel van de Bond van Wapenbroeders
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Er waren honderden mensen naar de herdenking gekomen
De Koninklijke Militaire Kapel "Johan Willem Friso" o.l.v. eerste-luitenant O. Jagers speelde plechtige muziek en begeleidde de herdenking. Het Indiëmonument symboliseert alle gevallenen en oorlogslachtoffers van welke oorlog of vredesmissie dan ook en in elk jaar op 14 augustus gedenken de nabestaanden in het bijzonder, de gevallenen en slachtoffers in het voormalig Nederlands-Indië en Nieuw Guinea. Het is dit jaar 63 jaar geleden, dat Japan capituleerde.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De blazers van de kapel
Na het intreden van het Vaandel van de Bond van Wapenbroeders begon de herdenking met de welkomstwoorden van gastvrouw Jacqueline Schäfer, die in de naam van de Stichting Herdenking iedereen hartelijk welkom heette. Daarna kwam de voorzitter van de stichting, P. H. Diazoni naar de microfoon voor zijn toespraak.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Voorzitter de heer Diazoni aan het woord
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Leden van de Nationale Reserve
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Het park wordt goed bewaakt
Tussen de aanwezigen waren onder andere: de gedeputeerde van de Provincie Noord-Holland, de heer Peter Visser, burgemeester van Amstelveen; Jan van Zanen en mevrouw van Zanen, de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht en der Veteranen, Vice-Admiraal ir. M. van Maanen, Majoor Bouten van het Regionaal Militair Commando West, de Koninklijke Militaire Kapel “Johan Willem Friso” onder leiding van Eerste luitenant Jagers, Luitenant-Generaal buiten dienst Meines, Luitenant-Generaal buiten dienst Van Baal, Kolonel der Mariniers buiten dienst en voorzitter van het Veteranen Platform Knoppien, Compagniescommandant Charlie Compagnie Amsterdam van het 20ste Natresbataljon, Kapitein Visser en de heer Willem van Lith, voorzitter van de Bond van Wapenbroeders afdeling Amstelland.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Een deel van de genodigden
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Een deel van het aanwezige publiek
Na de toespraak van de voorzitter van de stichting, was burgemeester van Amstelveen, Jan van Zanen aan de beurt, om zijn visie te delen met de aanwezigen.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Burgemeester Jan van Zanen tijdens zijn toespraak
‘Herinneren’
Dames en heren, jongens en meisjes,
We zijn hier om te her-inneren en te her-denken. Dat weet u wel, maar ik stel er prijs op om beide woorden even in hun volle betekenis en gewicht met u te delen. Want we zeggen het zo makkelijk: herinner je je nog… ik herdenk die en die…
Maar laten we even vaststellen dat, her-inneren vooral betekent dat je iets opnieuw (her) beleeft: her-innerlijkt. Datzelfde geldt voor her-denken, wat niet meer of minder betekent dan dat we onze gedachten opnieuw laden met beelden, klanken, geuren, emoties die te maken hebben met personen die van grote waarde en betekenis zijn geweest.
Her-inneren en her-denken: het gaat om meer dan woorden, het gaat om her-beleven, om het her-schikken van emoties, in het besef dat het verhaal van de verschrikkingen tijdens de Tweede Wereld Oorlog - en daarna - in het algemeen en in Nederlands- Indië in het bijzonder, nog altijd verteld en opgetekend moet worden. Keer op keer. En altijd als nieuw.
De eindeloze appèls, de ranselpartijen, de brandende, verzengende zon, de mishandelde meisjes van de fouragegroep, de ellende van de dood, het buurmeisje dat aan kinkhoest overleed, de vernederingen…Velen van u hebben zelf dergelijke herinneringen aan de periode van de Japanse bezetting, waarvan wij hier vanavond in Amstelveen (en eerder vandaag in het parlement in Den Haag) de afloop herdenken. Misschien heeft u geliefden verloren of heeft u op andere wijze blijvend verdriet overgehouden. Ik weet dat er onder u zijn die daaraan uit eigen bescherming niet te veel willen terugdenken. Begrijpelijk.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Burgemeester Jan van Zanen spreekt de aanwezigen toe
Maar ook buiten deze herdenking laat het voormalig Nederlands-Indië, het huidige Indonesië, u niet los. U heeft nu eenmaal een hechte band met dit land, een band die nooit meer overgaat - want die herinneringen en hun echo zitten als het ware in uw bloed. ‘Het Indië-gevoel is niet kleurgebonden,’ zegt de een. ‘Indonesië zal nooit een gewoon buitenland zijn,’ zegt de ander. Juist omdat u die band heeft, juist omdat u als geen ander weet waarover u spreekt, is het belangrijk dat de herinneringen en de persoonlijke ervaringen van degenen die de verschrikkingen hebben meegemaakt, nooit verloren gaan…
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Veteranen
Mijn echtgenote Marian en ik ervaren dat ook persoonlijk zo. Wijlen Marian’s moeder zat als meisje in kamp Makassar. Het is belangrijk dat de herinneringen en de persoonlijke ervaringen van degenen die de verschrikkingen hebben meegemaakt, niet verloren gaan. Niet zozeer voor onszelf, maar vooral voor de jeugd. Om de simpele reden dat wij en zij van uw verleden moeten kunnen leren.
Dames en heren, jongens en meisjes,
Wij staan stil bij hen die de verschrikkingen in Nederlands-Indië niet hebben overleefd; - waar ook, ook in de koopvaardij – en bij diegenen die daardoor voor het leven getekend zijn.
Ik gedenk U en de Uwen, hier in Amstelveen, in dankbaarheid en met alle respect voor de herinneringen die uw leven tekenen.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De volgende spreker was mevrouw Connie Suverkropp (76) van Stichting Gastdocenten Tweede Wereldoorlog, werkgroep Werkgroep Zuid Oost-Azië. Zij wil de mensen die uit Indië hier kwamen en die er bleven, blijven eren en in herinnering blijven houden. Haar leven, sinds 1941 staat in het teken van de oorlog. Als kind van negen ging zij het kamp in, moeder en vader kwamen in verschillende kampen om en zij was jaren verantwoordelijk om haar twee kleine zusjes de kampen te laten overleven. Na transport van de drie zusjes naar Nederland werden zij opgenomen in een weeshuis.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Mevrouw Suverkropp vertelt over haar leven en haar werk
In haar toespraak vertelde mevrouw Suverkropp, dat “meer dan 130.000 Nederlandse en Nederland-Indische burgers, van oud tot jong erbarmelijke jaren in de kampen hebben doorgebracht en 13% overleefde dit niet. Van de 80.000 gevangen genomen militairen kwam 23% om. De schattingen lopen uiteen van 3.000 tot 20.000 doden. Ook militairen lieten daar hun leven toen zij tussen eind 1945 en 1962 voor de Nederlandse zaak werden ingezet. En niet te vergeten ruim 300.000 Romusha’s, de lokale bevolking, welke eveneens onder verschrikkelijke omstandigheden door de Japanners tot arbeid werden verplicht. Ongeveer 80% heeft het niet overleefd. En zij die het wel hebben overleefd, dragen de lichamelijke en psychische schade de rest van hun leven mee. Zij spreken er niet over, of kappen een gesprek daarover snel af met de woorden “ Soedah; laat maar”.
De doelstelling van de Werkgroep Zuid Oost-Azië van de Stichting Gastdocenten WO II is het geven van voorlichting over de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog en de Bersiap tijd in voormalig Nederlands-Oost-Indië aan jongeren. (De Bersiap-periode was een gewelddadige periode in de Indonesische geschiedenis die duurde van ongeveer oktober 1945 tot begin 1946. Na de capitulatie van Japan op 14 augustus 1945 ontstond een gezagsvacuüm in het toenmalige Nederlands-Indië.)
Mevrouw Suverkropp eindigde haar toespraak met een gedicht van Neeltje Maria Min:
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
O, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
De voorzitter van de Bond van Wapenbroeders, Afdeling Amstelland, de heer Willem van Lith was de volgende spreker en hij vertelde dat Binnen de Bond men elkaar steunt bij de verwerking van de gevolgen van de oorlog. Ze zijn niet alleen tot steun voor de mensen die toen hebben gediend, maar zijn er ook voor de jongens -en tegenwoordig ook meisjes- die nu dienen bij allerlei vredesmissies. Ook zij hebben veel te verwerken en kunnen daarbij terugvallen op de kameraadschap binnen de Bond van Wapenbroeders.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Willem van Lith, voorzitter van de Bond van Wapenbroeders afdeling Amstelland, tijdens zijn toespraak
Na zijn toespraak werd het taptoe signaal geblazen door de trompettist van de kapel en daarop volgde twee minuten stilte, herinnerend aan de slachtoffers van de oorlogshandelingen. Onder begeleiding van de Koninklijke Militaire Kapel werd het eerste en zesde couplet van het Wilhelmus, het Nederlandse volkslied door de aanwezigen gezongen.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Het Wilhelmus wordt gezongen
Daarna legde burgemeester van Amstelveen, de heer Jan van Zanen samen met zijn echtgenote de eerste krans in de naam van de gemeente bij het Indiëmonument. Daarna volgden de bloemrijke kransen van allerlei organisaties, onder andere van de Provincie Noord-Holland tot de Stichting Japanse Ereschulden.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Burgemeester Jan van Zanen en zijn echtgenote tijdens de kranslegging
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Gedeputeerde Peter Visser legt een krans
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Vice-Admiraal ir. M. van Maanen tijdens de kranslegging bij het monument
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De familie Diazonie en Van Zanen kijken naar de kranslegging
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Willem van Lith legt een krans met een kameraad
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Tussendoor speelt de kapel sfeervolle muziek
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Voorzitter Diazoni van de stichting en zijn echtgenote leggen een krans
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
C.J. Aarts voorzitter van de Vereniging tot Viering van Nationale Feestdagen te Amstelveen met mevrouw Ans Vunderink-van den Beukel, secretaris, tijdens de kranslegging
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Tijdens de kranslegging
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De blazers van de militaire kapel
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
het Vaandel van de Bond van Wapenbroeders vertrekt
Na het uittreden van het Vaandel van de Bond van Wapenbroeders volgde een lang defilé langs het Indiëmonument. Binnen de kortste tijd was een bloemenberg ontstaan rondom het monument, want veel mensen hadden ook hun eigen bloemetjes meegenomen, om ze hier neer te leggen ter herinnering aan de gebeurtenissen en vooral aan de slachtoffers van deze dramatische oorlogsgeschiedenis.
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De burgemeester en zijn echtgenote tijdens het defilé
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Het defilé voor het monument wordt door honderden mensen gevormd
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
Even stilstaan voor het monument
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De kransen van herinnering voor het Indiëmonument
(Amstelveenweb.com collectie - 2008)
De Koninklijke Militaire Kapel "Johan Willem Friso" musiceert tot het einde van het defilé
Lees meer: Nederlands-Indië Alle toespraken
Zoeken
