Mevrouw Willemijn van Gurp
is overleden - 2020
Foto's -> Gebeurtenissen -> Herdenkingen
(Amstelveenweb.com - 2009)
Mevrouw Willemijn van Gurp * 7 november 1918 in Den Haag - † 25 april 2021 in Baarn
Mevrouw Willemijn van Gurp * 7 november 1918 in Den Haag - † 25 april 2021 in Baarn
Mevrouw Willemijn van Gurp is 25 april 2021 in Baarn overleden op 102-jarige leeftijd
Willemijn van Gurp werd geboren op 7 november 1918 groeide op in een streng gereformeerd gezin met vijftien kinderen, als zesde dochter van de in Breda geboren winkelbediende Josephus Gerardus van Gurp (1890-1963) en Henderkien Sanders (1889-1978), die in 1911 trouwden.
(Amstelveenweb.com - 2011)
Deze foto van Mevrouw Willemijn van Gurp in de oranje bloes is gemaakt in 2009, tijdens de eerste
Dachauherdenking die de redactie van Amstelveenweb.com bijwoonde
Willemijn van Gurp ging op haar 24ste jaar op kamers in Den Haag, waar ze een baan had gevonden als secretaresse. Zij zag de Duitse bezetting als een groot onrecht en sloot zich daarom aan bij een verzetsgroep als koerierster. Ze bezorgde distributiebonnen, vervalste persoonsbewijzen en vervoerde een keer explosieven voor de Landelijke Organisatie voor hulp aan Onderduikers en de Landelijke Knokploegen. Ze werd op 10 juni 1944 opgepakt en kwam vanuit het Oranjehotel in Scheveningen via kamp Vught en vrouwenkamp Ravensbr?ck in concentratiekamp Dachau terecht.
(Amstelveenweb.com - 2011)
Mevrouw van Gurp met rose bloes zit tussen de burgemeester van Amstelveen, Jan van Zanen
en de burgemeester van Amsterdam, Eberhard van der Laan, tijdens de herdenking in 2011
In een interview met Willemijn van Gurp staat het volgende geschreven:
'Ik wilde in kamp Dachau vooral overleven en mede daarom schreef ik een eigen psalm- en liederenboekje, op fabriekspapier. Ik was toen nog maar 26 jaar en bleef maar denken: De moffen krijgen me niet kapot! Die wil moest je houden, de wil om Nederland vrij te krijgen en om te leven in gerechtigheid. Als je dat niet had, dan ging je.' Mevrouw van Gurp schreef psalmen en liederen op die ze zich herinnerde en die werden gebruikt bij de avondsluiting. 'Laat mij slapend op U wachten', het avondlied van de Hernhutters. Dat was het gebed dat ze elke avond zong met de vrouw naast wie ze sliep in de barak.
(Amstelveenweb.com - 2011)
2011 - Mevrouw Willemijn van Gurp steekt een rode bloem in de heg van het monument
In de fabriek van Agfa Kamerawerke in M?nchen, een buitenkamp van Dachau, maakte mevrouw van Gurp tijdontstekers voor granaten, nodig voor de FLAK (Flugabwerkkanone of Luchtafweergeschut). De groep van zo'n 250 vrouwen die deze dwangarbeid moest verrichten saboteerde de productie zoveel mogelijk door zich bijvoorbeeld ziek te melden en heel langzaam te werken. Op 26 april 1945 werd het kamp ge?vacueerd en werden de vrouwen gedwongen lopend naar het zuiden te gaan, waar ze bij het plaatste Wolfratshausen op 1 mei 1945 door de Amerikanen werden bevrijd. In haar kamp'kleding' kwam ze via Zwitserland, Frankrijk en Belgi? op 21 mei 1945 aan in Oudenbosch.
(Amstelveenweb.com - 2012)
Ook in 2012 is mevrouw van Gurp weer aanwezig bij de Dachauherdenking in het Amsterdamse Bos
Terug in Nederland ging ze eerst naar een zus. Die bleek kort tevoren aan een hersentumor overleden te zijn. Hun moeder lag met hongeroedeem in het ziekenhuis. De gesprekken gingen vooral over de Vrijmaking in de Gereformeerde Kerken, waarin haar vader als ouderling een vooraanstaande rol had gespeeld. Het was een grote teleurstelling: 'In het kamp was iedereen eensgezind, ongeacht zijn afkomst, maar mijn familie was vooral druk met de scheuring die tijdens de oorlog in onze kerk had plaatsgevonden. Mensen maakten zich hier sowieso druk om in mijn ogen onbenullige dingen' zo vertelde ze.
(Amstelveenweb.com - 2013)
In 2013 zit mevrouw van Gurp als oud-verzetstrijdster nog steeds op de eerste rij
bij de herdenking en ook weer naast burgemeester van Amstelveen, Jan van Zanen
Na een paar maanden in Nederland kreeg mevrouw van Gurp de kans om als begeleidster met een groepje kinderen naar Leeds in Engeland te gaan. Ze werden daar ondergebracht om aan te sterken. Daarna vond ze een baan in Rome op het KLM-kantoor en ontmoette ze Nasco Petroff Stamboliev. Hij was een voor de communisten gevluchte Bulgaarse tenor waarmee ze trouwde en zoon Robert kreeg. Deze Italiaanse jaren waren een hoogtepunt voor mevrouw Petroff-van Gurp, want ze hield van het Italiaanse eten, de cultuur en de geschiedenis. Het gezin emigreerde naar Canada om een nieuwe nationaliteit te verkrijgen voor Nasco Petroff en aldaar kregen ze een tweede zoon - Peter. Het huwelijk hield geen stand en mevrouw van Gurp keerde in 1961 met de kinderen terug naar Nederland.
(Amstelveenweb.com - 2013)
Het meest emotionele moment van de herdenking is, als de Oud-Dachauers
als eerste hun roos in de heg steken
Terug in Nederland vond mevrouw van Gurp een baan bij Philips Phonografische Industrie (PPI) in Baarn. Over de oorlog sprak ze niet, ook niet met de kinderen. Totdat ze in 2010 een tv-interview toestond op RTV Baarn, waardoor verzetsorganisaties en scholen haar verhaal oppakten. Ze vertelde later: 'Je stopte alles weg. Ik dacht: Die jonge mensen begrijpen het toch niet.'
(Amstelveenweb.com - 2015)
Verzetsvrouw Willemijn Petroff-van Gurp, oud-gevangene van Dachau en Ravensbr?ck
tijdens haar speech in 2015
(Amstelveenweb.com - 2015)
Verzetsvrouw Willemijn van Gurp, oud-gevangene van Dachau is nu de eerste, die
zoals altijd een rood bloemetje in de heg steekt
Pas na het interview gaf zij op scholen voorlichting over de Tweede Wereldoorlog. Als 'Willemijntje van Gurp' is ze te vinden in het digitale monument Geen Nummers maar Namen . Met twee Amsterdamse jongens (die een profielwerkstuk over haar leven schreven) en hun ouders, keerde ze terug naar Dachau.
(Amstelveenweb.com - 2017)
Mevrouw van Gurp is in 2017 op 99 jarige leeftijd weer aanwezig bij de Dachauherdening
(Amstelveenweb.com - 2018)
Bas Eenhoorn burgemeester van Amstelveen heeft een gesprekje mevrouw Willemijn van Gurp, die dat jaar op 7 november 2018 haar 100ste levensjaar hoopte te vieren en dat lukte haar!
(Amstelveenweb.com - 2018)
Na de toespraken en de sfeervolle muziek kunnen de aanwezigen een bloem in de haag van de kampstraat steken.
De eerste is mevrouw Willemijn van Gurp
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
Mevrouw van Gurp kreeg het verzetskruis, een onderscheiding voor mensen die zich in de Tweede Wereldoorlog hebben ingezet voor het verzet tegen de Duitse en Japanse bezetters. Vanwege haar werk als verzetsstrijder en later als voorlichter werd zij 5 maart 2021 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Ze heeft de laatste jaren van haar leven doorgebracht in Huize Bloemendael.
Bron: diverse internet nieuwsberichten en de website van Dachau.nl
Willemijn van Gurp werd geboren op 7 november 1918 groeide op in een streng gereformeerd gezin met vijftien kinderen, als zesde dochter van de in Breda geboren winkelbediende Josephus Gerardus van Gurp (1890-1963) en Henderkien Sanders (1889-1978), die in 1911 trouwden.
(Amstelveenweb.com - 2011)
Deze foto van Mevrouw Willemijn van Gurp in de oranje bloes is gemaakt in 2009, tijdens de eerste
Dachauherdenking die de redactie van Amstelveenweb.com bijwoonde
Willemijn van Gurp ging op haar 24ste jaar op kamers in Den Haag, waar ze een baan had gevonden als secretaresse. Zij zag de Duitse bezetting als een groot onrecht en sloot zich daarom aan bij een verzetsgroep als koerierster. Ze bezorgde distributiebonnen, vervalste persoonsbewijzen en vervoerde een keer explosieven voor de Landelijke Organisatie voor hulp aan Onderduikers en de Landelijke Knokploegen. Ze werd op 10 juni 1944 opgepakt en kwam vanuit het Oranjehotel in Scheveningen via kamp Vught en vrouwenkamp Ravensbr?ck in concentratiekamp Dachau terecht.
(Amstelveenweb.com - 2011)
Mevrouw van Gurp met rose bloes zit tussen de burgemeester van Amstelveen, Jan van Zanen
en de burgemeester van Amsterdam, Eberhard van der Laan, tijdens de herdenking in 2011
In een interview met Willemijn van Gurp staat het volgende geschreven:
'Ik wilde in kamp Dachau vooral overleven en mede daarom schreef ik een eigen psalm- en liederenboekje, op fabriekspapier. Ik was toen nog maar 26 jaar en bleef maar denken: De moffen krijgen me niet kapot! Die wil moest je houden, de wil om Nederland vrij te krijgen en om te leven in gerechtigheid. Als je dat niet had, dan ging je.' Mevrouw van Gurp schreef psalmen en liederen op die ze zich herinnerde en die werden gebruikt bij de avondsluiting. 'Laat mij slapend op U wachten', het avondlied van de Hernhutters. Dat was het gebed dat ze elke avond zong met de vrouw naast wie ze sliep in de barak.
(Amstelveenweb.com - 2011)
2011 - Mevrouw Willemijn van Gurp steekt een rode bloem in de heg van het monument
In de fabriek van Agfa Kamerawerke in M?nchen, een buitenkamp van Dachau, maakte mevrouw van Gurp tijdontstekers voor granaten, nodig voor de FLAK (Flugabwerkkanone of Luchtafweergeschut). De groep van zo'n 250 vrouwen die deze dwangarbeid moest verrichten saboteerde de productie zoveel mogelijk door zich bijvoorbeeld ziek te melden en heel langzaam te werken. Op 26 april 1945 werd het kamp ge?vacueerd en werden de vrouwen gedwongen lopend naar het zuiden te gaan, waar ze bij het plaatste Wolfratshausen op 1 mei 1945 door de Amerikanen werden bevrijd. In haar kamp'kleding' kwam ze via Zwitserland, Frankrijk en Belgi? op 21 mei 1945 aan in Oudenbosch.
(Amstelveenweb.com - 2012)
Ook in 2012 is mevrouw van Gurp weer aanwezig bij de Dachauherdenking in het Amsterdamse Bos
Terug in Nederland ging ze eerst naar een zus. Die bleek kort tevoren aan een hersentumor overleden te zijn. Hun moeder lag met hongeroedeem in het ziekenhuis. De gesprekken gingen vooral over de Vrijmaking in de Gereformeerde Kerken, waarin haar vader als ouderling een vooraanstaande rol had gespeeld. Het was een grote teleurstelling: 'In het kamp was iedereen eensgezind, ongeacht zijn afkomst, maar mijn familie was vooral druk met de scheuring die tijdens de oorlog in onze kerk had plaatsgevonden. Mensen maakten zich hier sowieso druk om in mijn ogen onbenullige dingen' zo vertelde ze.
(Amstelveenweb.com - 2013)
In 2013 zit mevrouw van Gurp als oud-verzetstrijdster nog steeds op de eerste rij
bij de herdenking en ook weer naast burgemeester van Amstelveen, Jan van Zanen
Na een paar maanden in Nederland kreeg mevrouw van Gurp de kans om als begeleidster met een groepje kinderen naar Leeds in Engeland te gaan. Ze werden daar ondergebracht om aan te sterken. Daarna vond ze een baan in Rome op het KLM-kantoor en ontmoette ze Nasco Petroff Stamboliev. Hij was een voor de communisten gevluchte Bulgaarse tenor waarmee ze trouwde en zoon Robert kreeg. Deze Italiaanse jaren waren een hoogtepunt voor mevrouw Petroff-van Gurp, want ze hield van het Italiaanse eten, de cultuur en de geschiedenis. Het gezin emigreerde naar Canada om een nieuwe nationaliteit te verkrijgen voor Nasco Petroff en aldaar kregen ze een tweede zoon - Peter. Het huwelijk hield geen stand en mevrouw van Gurp keerde in 1961 met de kinderen terug naar Nederland.
(Amstelveenweb.com - 2013)
Het meest emotionele moment van de herdenking is, als de Oud-Dachauers
als eerste hun roos in de heg steken
Terug in Nederland vond mevrouw van Gurp een baan bij Philips Phonografische Industrie (PPI) in Baarn. Over de oorlog sprak ze niet, ook niet met de kinderen. Totdat ze in 2010 een tv-interview toestond op RTV Baarn, waardoor verzetsorganisaties en scholen haar verhaal oppakten. Ze vertelde later: 'Je stopte alles weg. Ik dacht: Die jonge mensen begrijpen het toch niet.'
(Amstelveenweb.com - 2015)
Verzetsvrouw Willemijn Petroff-van Gurp, oud-gevangene van Dachau en Ravensbr?ck
tijdens haar speech in 2015
(Amstelveenweb.com - 2015)
Verzetsvrouw Willemijn van Gurp, oud-gevangene van Dachau is nu de eerste, die
zoals altijd een rood bloemetje in de heg steekt
Pas na het interview gaf zij op scholen voorlichting over de Tweede Wereldoorlog. Als 'Willemijntje van Gurp' is ze te vinden in het digitale monument Geen Nummers maar Namen . Met twee Amsterdamse jongens (die een profielwerkstuk over haar leven schreven) en hun ouders, keerde ze terug naar Dachau.
(Amstelveenweb.com - 2017)
Mevrouw van Gurp is in 2017 op 99 jarige leeftijd weer aanwezig bij de Dachauherdening
(Amstelveenweb.com - 2018)
Bas Eenhoorn burgemeester van Amstelveen heeft een gesprekje mevrouw Willemijn van Gurp, die dat jaar op 7 november 2018 haar 100ste levensjaar hoopte te vieren en dat lukte haar!
(Amstelveenweb.com - 2018)
Na de toespraken en de sfeervolle muziek kunnen de aanwezigen een bloem in de haag van de kampstraat steken.
De eerste is mevrouw Willemijn van Gurp
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
Mevrouw van Gurp kreeg het verzetskruis, een onderscheiding voor mensen die zich in de Tweede Wereldoorlog hebben ingezet voor het verzet tegen de Duitse en Japanse bezetters. Vanwege haar werk als verzetsstrijder en later als voorlichter werd zij 5 maart 2021 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Ze heeft de laatste jaren van haar leven doorgebracht in Huize Bloemendael.
Bron: diverse internet nieuwsberichten en de website van Dachau.nl
Zoeken
