De Sociaal-Economische Raad bezorgd over aanpak werk statushouders

De Sociaal-Economische Raad (SER) heeft nog steeds grote zorgen over de aanpak, waarmee vluchtelingen met een verblijfsvergunning naar werk worden geholpen. In het rapport Vluchtelingen en werk: een nieuwe tussenbalans (pdf 55 pagina’s) signaleert de raad dat sprake is van een versnipperd beeld. Zo zijn de regionale verschillen nog altijd groot, de initiatieven vaak kleinschalig en is ook de continuïteit van de initiatieven onzeker, vanwege tijdelijke of onvoldoende financiering.

In ons land hebben vluchtelingen met een verblijfsvergunning, ook wel statushouders genoemd, helaas nog steeds grote moeite om aan betaald werk te komen. Uit CBS-cijfers blijkt dat 2,5 jaar na hun komst niet meer dan 11 procent betaald werk heeft gevonden.

Uit het voorwoord van het rapport: In ons land hebben vluchtelingen met een verblijfsvergunning, ook wel statushouders genoemd, helaas nog steeds grote moeite om betaald werk te vinden. Uit CBS-cijfers blijkt dat 2,5 jaar na hun komst niet meer dan 11 procent betaald werk heeft gevonden. De Sociaal-Economische Raad wil met deze signalering Vluchtelingen en werk: een nieuwe tussenbalans een bijdrage leveren om dit maatschappelijke en sociaal-economische vraagstuk aan te pakken. Dat doen we door handvatten te bieden welke maatregelen succesvol kunnen zijn bij het aan werk helpen van statushouders.

(Bron SER/CBS - 2019)

Aanvragen van asielzoekers en nareizigers in absolute aantallen per kwartaal tussen 2013-2017

Bemoedigend is dat de afgelopen jaren verschillende initiatieven zijn ontstaan om vluchtelingen naar werk te helpen. Via onze website www.werkwijzervluchtelingen.nl konden initiatiefnemers hun projecten opgeven en leren van elkaars ervaringen. In dit rapport heeft de SER een groot aantal van deze initiatieven in kaart gebracht. We kunnen inmiddels namelijk meer zeggen over de meerwaarde en opbrengsten van deze praktijkvoorbeelden. Belangrijke bouwstenen van succes zijn: ondersteun vluchtelingen zo vroeg mogelijk om maatschappelijk te kunnen participeren, combineer de aanpak met taal, onderwijs en werk, en zorg voor continuïteit in de ondersteuning.  De analyse laat zien dat de aanpak gelukkig al is verbeterd. Statushouders hoeven bijvoorbeeld niet langer ‘passief’ te wachten in asielzoekerscentra, in de opvang wordt gerichter gewerkt aan een snelle en kansrijke uitplaatsing en gemeenten besteden meer aandacht aan de problematiek van de vluchtelingen.

Maar de analyse laat ook zien dat er nog grote zorgen zijn. Zo zijn de lokale en regionale verschillen nog altijd groot, de initiatieven veelal kleinschalig en is ook de continuïteit van de initiatieven onzeker, vaak ook vanwege tijdelijke of onvoldoende financiering. Het is goed dat er meer beleidsvrijheid is gekomen per gemeente. Zodoende kan voor kwetsbare groepen in de samenleving meer maatwerk geleverd worden. De andere kant van de medaille is echter dat de regelgeving steeds ingewikkelder is geworden en ook lokaal en regionaal sterk kan verschillen.