Directeur OBS 'De Pionier' kreeg gemeentelijke onderscheiding

Vanaf de oprichting van de Openbare Basischool 'De Pionier' in 1980 is directeur Martin Stift met veel betrokkenheid en enthousiasme 29 jaar werkzaam geweest op de school. Na bijna 30 jaar directeur te zijn geweest, nam Martin Stift op vrijdagmiddag 19 juni 2009 afscheid van de medewerkers en ouders van de kinderen.

Burgemeester Jan van Zanen kwam even langs, om tijdens de feestelijke bijeenkomst en het afscheidsfeest van de schooldirecteur in Middenhoven, de bronzen legpenning van de gemeente uit te reiken.


(Amstelveenweb.com collectie - 2009)

Burgemeester Jan van Zanen overhandigt de gemeentelijke onderscheiding aan de heer Martin Stift

De burgemeester hield de volgende toespraak:

“Dames en heren, deze feestelijke bijeenkomst is georganiseerd voor een bijzondere man. De man die vandaag zijn functie als directeur van uw school neerlegt. Meneer Stift, al sinds 1970 bent u actief in het onderwijs, eerst als onderwijzer op de Plesmanschool en van 1975 tot 1980 als hoofd van deze school.

Van 1980 tot ‘eigenlijk vandaag’ bent u hoofd op de Openbare Basisschool ‘De Pionier’. Dames en heren, het hoofdgebouw van ‘De Pionier’ werd gebouwd in 1980 en vanaf dat moment  is de heer Stift bij alles zeer nauw betrokken. Ik heb begrepen dat hij heel veel extra tijd in deze school heeft gestopt.


(Amstelveenweb.com collectie - 2009)

Veel collega's en ouders waren aanwezig tijdens het afscheidsfeest van de directeur

Na, helaas, een verwoestende brand in april 1987, moest de school opnieuw worden opgebouwd en ingericht. U heeft het voor elkaar gekregen om de school na 3 weken weer te laten draaien in allerlei noodlocaties en de school na een jaar weer te openen.

Naast uw functie als directeur, bent u van 1972 tot 1992 bestuurslid van de vakbond ABOP, nu de AOB, de Algemene Onderwijsbond geweest. (Wat overigens de grootste onderwijsbond is in alle sectoren van het onderwijs).

Van 1973 tot 1990 was u secretaris van de schoolsportdag commissie en van 1983 tot en met 1989 lid van de jeugdcommissie van de korfbalvereniging. Daarnaast bent u tot 2004, veertien jaar lang secretaris van de Stichting voor internationale contacten, de Twincityclub, geweest.

Meneer Stift, mij is verteld dat u een zogenaamde “workaholic” bent. U was en bent 24 uur per dag bezig met het openbaar onderwijs en stort zich daarin niet voor 100, maar wel voor 200% in. Kortom u bent een heel ervaren “onderwijsmens”. Het doet mij dan ook een groot genoegen u namens het gemeentebestuur de bronzen legpenning van verdiensten te mogen uitreiken.


(Amstelveenweb.com collectie - 2009)

Martin Stift tijdens zijn afscheidspeech vertelt over de roerige geschiedenis van de basisschool 'De Pionier' en zijn lange verbondenheid met het onderwijs

Martin Stift blijft in dienst van de Stichting Amstelwijs, als bovenschools onderwijskundig beleidsmedewerker.

Speech Martin Stift directeur De Pionier

Vooraf: vandaag is een bijzondere dag: als directeur heb je graag de touwtjes in handen, vandaag dus niet: er is mij van alles overkomen. En ik wil degenen die zich voor deze dag ingespannen hebben complimenteren met het feit, dat ze werkelijk alles voor mij verborgen hebben weten te houden. Ik wil deze organisatoren dan ook nu eerst hartstikke bedanken voor alles wat ze hebben laten gebeuren. Eigenlijk is het niets voor mij om zo in het middelpunt te staan en zag ik vreselijk tegen deze dag op, maar ik vond het geweldig. 

Dan nu de laatste keer, mijn laatste speech op – wat ik altijd voelde als - mijn school. Iemand zei zelfs van de week, dat ik 2 kinderen had: Marc en De Pionier. Bereid u maar vast voor: het wordt de langste speech uit mijn loopbaan!

Mijn zoon ging in 1991 van De Pionier af. Hij heeft een stuk korter op de basisschool gezeten dan ik. Ik ging in 1952 naar de kleuterschool en verliet in 1960 de toenmalige Amstelveense openbare lagere Jan Ligthartschool. Die bestaat niet meer. Via wat omzwervingen langs het Casimirlyceum (dat bestaat niet meer) en de Rijkskweekschool in Haarlem (bestaat ook niet meer), keerde ik in 1970 op de lagere school terug: de Amstelveense Dr. Plesmanschool. (die bestaat ook niet meer). Het lijkt ernstig, maar ik was op al die scholen echt al jaren weg toen ze opgeheven werden of fuseerden.

In 1980 ging De Pionier van start met 3 leerkrachten en mijn persoon als hoofd der school, en – zo heette dat toen - gedeeltelijk vrijgesteld van lesgevende taken. Eén van die 3 leerkrachten wil ik hier toch even apart noemen: Annemarie Stuyver, die inmiddels ook al 29 jaar met grote inzet “Pioniert” en dat – naar ik inschat - nog wel een aantal jaren zal blijven doen. Bedankt, Annemarie!

In die eerste jaren was het leuke, dat we door de ruimte in staat waren de kinderen toen al passend onderwijs te geven. Het heette toen nog niet zo, maar ik weet zeker dat alle kinderen toen met heel veel plezier naar school gingen en ook nog veel leerden.

Helaas moet ik ook vaststellen, dat in de loop der jaren dat onderwijs – door bezuinigingen en o.a. ook doordat we minder ruimte kregen door groei van het leerlingenaantal - toch steeds minder “passend onderwijs” werd, hoe we ook ons best deden.

Ik herinner mij enkele hoogtepunten uit de afgelopen 30 jaar:

• Als een van de eerste scholen in Nederland – en de eerste in Amstelveen – voerden we in 1981 een continurooster in en alle kinderen poetsten na de lunch hun tanden; dat laatste bleek achteraf niet zo’n succes: de tandpasta zat overal, maar niet op de tanden!


• We kregen airco’s in de noodlokalen, waar de temperatuur makkelijk opliep tot 30 à 35 graden, toen de verbouwing van het gemeentehuis klaar was en de oude airco’s uit de gemeentelijke noodcontainers niet meer nodig waren. Wat waren we blij!


• We introduceerden als 2e school van Nederland ZWALUW-lezen, waarmee kinderen individueel -  passend bij eigen kunnen  - leerden lezen.


• We kregen verstelbare stoelen toen de gemeenteambtenaren nieuwe stoelen kregen, omdat de oude niet meer aan hun ARBO-eisen voldeden.

      Elke leerkracht kreeg toen een oude gemeentestoel. En weer …. waren wij daar hartstikke blij mee!

• Het werkbezoek van Mevrouw Netelenbosch, toenmalig staatssecretaris van onderwijs

Ik herinner mij ook enkele dieptepunten:

• Ambtenaren kregen een inhouding op hun salaris, als bezuiniging. Onderwijsmensen ook. Maar onderwijsmensen zijn ook ambtenaren, dus ….. juist: dubbele inhouding.


• Invallen: school moest eerste dag van een ziekte zelf opvangen: er mocht geen vervanging betaald worden. Dat duurde gelukkig maar heel kort.

Het grootste dieptepunt

• voor mij was toen in 1987 de Pionier helemaal afbrandde. Met een warm hart denk ik terug aan de toenmalige Wethouder Piet van den Heuvel en de afdeling onderwijs.

      Het was een dieptepunt (al die arme kinderen, die eigenlijk helemaal niet blij waren        met het gegeven, dat ze een paar dagen extra vrij hadden), maar het bracht ook het beste in de mensen naar boven: enorm veel hulp en medewerking van alle mensen die           ook maar iets konden doen en dat met grote inzet deden: ouders, ambtenaren,          collega’s. Ik denk daar nog met dankbaarheid aan terug.

Er is veel gebeurd: leuke, moeilijke, blijde en droeve dingen (ik denk aan dan toch meteen weer aan het onverwacht overlijden van onze leerling Nicky Kop in 2001). En ik vroeg mij af “Wat vond ik er nu zo leuk aan om zo veel jaren directeur van een basisschool te zijn??”

Het is een vreselijk drukke baan. En op dit punt wil ik dan ook Ans noemen, die mij altijd steunde en nooit zeurde over het feit dat ik ’s avonds achter de computer zat om af te handelen waar ik overdag niet aan toe gekomen was. Ans, hartstikke bedankt daarvoor!  Het is eigenlijk ook best eenzaam aan de top: je wordt van twee kanten – van bovenaf en door leerkrachten - beoordeeld of je het wel goed doet (en dan laat ik de ouders nog even buiten beschouwing) en je moet continu beslissingen nemen, waar altijd wel iemand last van heeft of zich door getroffen voelt.

En toch heb ik het al die tijd – ondanks de moeilijke momenten -  heel graag en met veel plezier gedaan. Ik realiseer me, dat dat voor het grootste deel komt, doordat je bezig bent met kinderen, die spontaan, open reageren, en dat je probeert op school – samen met je collega’s – een sfeer te creëren, waarin die kinderen zich zo goed mogelijk ontwikkelen.

En hun reactie, als dat lukt, als ze succes ervaren, het vertrouwen dat ze je geven, dat vind ik nog steeds geweldig.

Ik vond en vind het ook mooi om dingen te realiseren en daarbij desnoods tegen de stroom in te gaan. Des te groter het plezier, als dat lukt en iedereen blij is met het resultaat. Wie mij goed kent, kent mijn idee over stoplichten, waarover ik nu maar even niet verder zal uitweiden.

Veel energie gaven en geven mij ook de contacten met mensen: gesprekken met ouders, leerkrachten, collega’s en kinderen om te kijken hoe we problemen konden oplossen, zaken konden verbeteren. Proberen om zo samen De Pionier een veilige, prettige leer- en werkplek te maken.

En elke dag in die bijna 30 jaar vormde een uitdaging, die ik meestal met plezier, maar

- eerlijkheidshalve - ook wel eens met frisse tegenzin aanging. Voor mijn doen ben ik al erg lang aan het woord geweest. Het wordt dan ook tijd af te ronden. Alle mensen hier aanwezig hebben mij op een of andere manier geholpen om mijn taak als directeur goed uit te voeren.

Ik wil hier toch even apart noemen: Stichting Amstelwijs, ofwel Ton en Carla en de medewerkers van het stafbureau: ik heb de verzelfstandiging als een groot pluspunt ervaren. De Pionier onderging meteen een grondige renovatie: buiten- en binnenkant werden aangepast aan de eisen van deze tijd. Ik ben dus heel blij met de wijze waarop jullie personele en schoolzaken behartigen en met hetgeen jullie als stichting al – dankzij investeren in onderwijs - gerealiseerd hebben en ongetwijfeld nog zullen realiseren.

EN ik vind het helemaal geweldig, dat ik de kans heb gekregen daar de afgelopen jaren een steentje aan te kunnen bijdragen en dat ook in de toekomst nog te kunnen doen! Ik neem nu dan wel afscheid van De Pionier, maar blijf toch nog even lekker bezig met het Amstelveense openbaar onderwijs en dus ook nog een beetje met De Pionier.

Mijn dank gaat ook uit naar alle leerkrachten waarmee ik op De Pionier gewerkt heb, alle OR- en MR-leden, (Andrea wil ik even apart noemen: eerst als leerling, toen moeder van een leerling, en nu OR-lid: 37 jaar!!), overblijfouders, hulpouders, de mensen van de gemeentelijke dienst openbare werken (of bouwzaken) en van ondersteunende instanties als SBD en JGZ en natuurlijk de mensen van De Meent, WAS en De Cirkel met wie we al vanaf de start in 1980 prima samenwerken. Zonder jullie grote inzet en medewerking had ik het niet zo lang volgehouden!

Bij een afscheid horen cadeaus en ik moest natuurlijk iets bedenken voor de school, het team en mijn opvolger.  Daarom wil ik Michel vragen even hierheen te komen.

Het is – vind ik -  in elke situatie belangrijk goed te weten hoe laat het is, letterlijk EN figuurlijk. Daarbij ben ik zelf een mannetje van plannen (denk aan al die schema’s die ik altijd maakte) en op tijd zijn. Deze cadeaus moeten er dus voor zorgen, dat jullie altijd precies weten hoe laat het is en ook af en toe nog eens aan mij denken.

Deze had ik bedacht voor de hal ter vervanging van de blauwe. Hij wordt automatisch op tijd gezet en ook de zomer- en wintertijd worden automatisch aangepast. En deze voor de personeelskamer. Ook die geeft automatisch de juiste tijd in zomer en winter.

Omdat je als directie niet kunt hebben, dat de medewerkers en leerkrachten wel precies weten hoe laat het is en de directie niet, heb ik voor jou en Matthieu een eigen automatische klok gekocht, waarop jullie ook nog kunnen zien hoe hoog de temperatuur in je kamertje oploopt.

Tenslotte Michel, wil ik jou bedanken voor je inzet – eerst als leerkracht en later als adjunct. We hebben jaren in een klein kamertje naast elkaar gezeten en je was in die jaren voor mij een geweldige steun: soms motor, soms lastig, maar je hebt enorm bijgedragen aan mijn werkplezier en ik heb ook nog veel van je geleerd. Ik zal je missen.

Ik hoop van harte, dat Matthieu en jij op dezelfde wijze samen De Pionier zullen kunnen leiden: elkaar aanvullen, elkaar aanvoelen en – met een flinke dosis humor - samenwerken in het belang van wat nu jullie school is. Voor jou  heb ik nog een apart goed flesje gekocht om ’s avonds thuis – ALS je tijd hebt - weer helemaal mens te worden.

Nogmaals iedereen hartstikke bedankt voor de fijne samenwerking! Ik zal jullie echt missen.

Ik heb nu van 1952 tot 2009 = 57 jaar op school gezeten. ’t Is mooi geweest!