Expositie Friso Wiegersma in Museum vd Togt

Museum Jan van derTogt in Amstelveen organiseert vanaf 4 mei t/m 11 juni 2006 een unieke tentoonstelling van de schilderijen van Friso Wiegersma, ter gelegenheid van diens tachtigste verjaardag.

Wiegersma is vooral bekend als tekstdichter voor veel Nederlandse artiesten, onder wie zijn in 1974 overleden levenspartner Wim Sonneveld. De herschepping van La Montagne van Jean Ferrat tot het geheel eigen Het Dorp is wel het bekendst. Toch is Wiegersma, zoon van de legendarische schilderende huisarts Hendrik Wiegersma uit Deurne, van huis uit schilder.

(Museum vd Togt collectie - 2006)

Het affiche van de expositie Friso Wiegersma in het Museum van der Togt in Amstelveen

Wiegersma schildert figuratief, in een terughoudende, soms verstilde stijl. „Ik ben nooit met verhalen bezig, al blijkt dat mensen die mijn werk zien vaak associatief te werk gaan en hun eigen verhaal erin zien. Iedereen mag het ervaren zoals hij of zij het wil. Al ben ik voor mezelf enkel en alleen bezig met de compositie: het plaatsen van voorwerpen of figuren in de wereld die ik creëer, mijn fantasiewereld. Onbewust heb ik natuurlijk mijn ziel er in gelegd, maar juist het onderbewuste is in alle kunstvormen nou net dat wat voor mij kunst zo spannend maakt", vertelt Wiegersma.

Wiegersma is als schilder, dichter en ontwerper een multitalent. Dat heeft hij als lastig ervaren: „Je mag duidelijk maar één beroep uitoefenen, dan weten ze tenminste wat ze aan je hebben. Maar ik ben al die jaren als schilder én als tekstdichter gewoon eigenwijs mijn eigen gang gegaan, en in mijn schilderen tegen alle op dat moment geldende eigentijdse stromingen in."

Wiegersma is erg blij met de overzichtstentoonstelling. „Mijn hoop is dat de mensen nu niet weer gaan roepen 'We gaan kijken naar de schilderijen van eh... je weet wel, die vriend van Sonneveld.' Ik ben van niemand meer iets, ik ben van mezelf, op eigen titel: de schilder Friso Wiegersma."

Friso Wiegersma- SCHILDER is dan ook de titel van de oeuvre-catalogus die begin mei 2006 verschijnt bij uitgeverij TERRA. Daarin worden al zijn werken, circa honderd, afgebeeld. Art Unlimited brengt voor 2007 een kalender uit met twaalf van zijn werken en ook postkaarten.

Wie is Friso Wiegersma?

Friso Wiegersma (Deurne, 14 oktober 1925) is een Nederlands tekstschrijver en kunstschilder.

Wiegersma werd geboren te Deurne in het huis De Wieger, als vierde zoon van huisarts Hendrik Wiegersma en Petronella Daniels. Van 1941 tot juni 1944 zat hij op de Kunstnijverheidsschool in Arnhem. Na de Tweede Wereldoorlog studeerde hij kunstgeschiedenis in Amsterdam. Toen hij Wim Sonneveld zag optreden werd hij meteen een fan - én verliefd op Sonneveld. Hij besloot bij elk optreden aanwezig te zijn op de voorste rij. Omdat hij een opvallend persoon was werd dat al snel opgemerkt. Na de achtste keer nodigde Sonneveld hem uit voor een ontmoeting.

Via Sonneveld kreeg Wiegersma al snel werk als decorontwerper. Hij gaf zijn studie op, maar hij kon zichzelf nu wel bedruipen. Hij schreef een aantal liedjes voor het eerste soloprogramma van Sonneveld in 1964. Hierna schreef Wiegersma meer teksten, zoals het lied van de straatzanger Nikkelen Nelis ("zij kon het lonken niet laten"). Ook voor anderen, zoals Leen Jongewaard en Willy Alberti. Wiegersma gebruikte hierbij het pseudoniem Hugo Verhage.

Daarnaast maakte hij een aantal schilderijen, en in 1970 had hij een tentoonstelling in New York. Wiegersma en Sonneveld woonden inmiddels in Frankrijk. Sonneveld overleed op 8 maart 1974 bij een kort bezoek aan Nederland aan een hartaanval.

Wiegersma bleef liedjes schrijven, onder meer Telkens weer voor de film "Rooie Sien". Hij vond ook een nieuwe partner, de jonge kleinkunstenaar Hans van der Woude, met wie hij op 31 juli 2001 trouwde.

Hoewel hij zichzelf vooral als schilder zag, bleef hij ook gevraagd worden als tekstschrijver. In 2000 werden zijn teksten, met hun ontstaansgeschiedenis, gebundeld in het boek Telkens weer het dorp -genoemd naar zijn twee bekendste liedjes, Telkens weer (vertolkt door Willeke Alberti) en Het Dorp (door Wim Sonneveld). Dit laatstgenoemde lied, een tekst van Wiegersma op de muziek van Ferrats La montagne, is een neerslag van de emotie bij het weerzien van het door de vooruitgang gehavende Deurne.

In januari 2005 werd Wiegersma een Gouden Harp toegekend, wegens zijn verdienste voor de Nederlandse lichte muziek.

Han de Kluijver : Gestroomlijnde scheepsrompen

Veel architecten beschouwen hun werk niet als kunst. Een kunstenaar legt immers zijn wezen in zijn werk, terwijl de architect dit niet of in veel mindere mate doet. Architectuur is in die opvatting de esthetisering van de functionaliteit. Toch geeft menig architect aan zijn ontwerpen een persoonlijke signatuur. Zo bezien is architectuur wel degelijk beeldende kunst. Wellicht complexer dan andere kunstdisciplines, omdat er naast de persoonlijke ook een publieke waarde in wordt verwerkt.

Architect Han de Kluijver (1950) is sinds enige jaren tevens actief als glaskunstenaar. De keuze voor glas als expressiemiddel was niet toevallig. Glas is zowel in architectuur als beeldende kunst een belangrijke materie, met dit verschil dat het in de laatste veel vrijer kan worden toegepast en bewerkt tot uitzonderlijke, soms bizarre vormen. In zijn glasobjecten kan De Kluijver ervaringen en gevoelens neerleggen, die in zijn architectonische werk nauwelijks een rol kunnen spelen.

Bovendien is het scheppingsproces van glasobjecten veel directer en levert het sneller resultaat op. Voor de collecties glasobjecten die hij de afgelopen jaren vervaardigde, laat Han de Kluijver zich vooral inspireren door de gestroomlijnde verschijningsvormen van scheepsrompen.

Verwacht: vanaf 4 mei t/m 11 juni 2006