Slopershamer bezegelt lot manege
Nieuws -> GemeenteBron: Amstelveens Nieuwsblad
11-01-2006
De manege in Bovenkerk, voluit Stichting Ruiterschool Amstelveen genaamd, moet na 40 jaar aan het eind van deze week leeg worden opgeleverd zodat op maandag 16 januari 2006 de bulldozers de boel plat kunnen rijden.
De gemeente zal dan beginnen met de aanleg van de gasleiding voor de nieuw te bouwen woonwijk. Omlegging van deze gasleiding zou een extra kostenpost betekenen voor de gemeente van 1 miljoen euro en woog niet op tegen het laten staan van deze manege.
Het bijgelegen woonhuis is acht jaar geleden pas gebouwd en zal, naar het er nu naar uitziet, behouden blijven en te koop worden aangeboden. Dat zegt de huidige eigenaresse van de ruiterschool, Constance Wijnschenk. Zij is met haar paarden op het allerlaatste moment uitgeweken naar Limburg. De laatste 32 jaar heeft zij de manege bestierd en lesgegeven aan honderden mensen.
„Het was echt een ideale locatie. Een eigen overdekte bak, een buitenbak en nog een stuk weiland ook. Praktisch in het Amsterdamse bos gelegen, dus heerlijk om met de paarden te gaan rijden. Maar ja, de vooruitgang hou je niet tegen, weer een wei voor een wijk. Natuurlijk wisten we al geruime tijd dat we hier ooit weg zouden moeten", beaamt mevrouw Wijnschenk.
Navraag leert dat de eerste plannen dateren van vijf jaar geleden. Maar zoals de meeste plannen, veranderde ook dit plan nog wel eens. Vandaar dat het uiteindelijk moment om definitief afscheid te nemen toch min of meer onverwachts komt. Een alternatief is niet geboden en in de buurt ook niet te vinden.
,,Het enige is dat we in het woonhuis hadden kunnen blijven wonen maar om dan de paarden heel ergens anders te hebben staan was eigenlijk geen reële optie. Vandaar de keuze om helemaal weg te gaan uit de gemeente", zegt ze met enige weemoed in haar stem. De manege begon 40 jaar geleden en acht jaar later stelde de gemeente de eis dat een voortbestaan alleen mogelijk was als gekozen werd voor een stichtingsvorm.
Die eis werd ingewilligd en vandaar dat alle verdiensten ook weer geïnvesteerd werden in de ruiterschool. „Inmiddels hebben we ons bij de situatie neergelegd, je verandert er toch niets meer aan. Jammer blijft het zeker en ik zal de plek ook erg missen want ik heb er altijd met heel veel plezier mijn werk gedaan.
Eerst maar eens kijken hoe lang we in ons tijdelijke onderkomen in Limburg kunnen blijven en van daaruit maar verder plannen", besluit Constance Wijnschenk.
Deze week wordt er nog hard gewerkt om alles ingepakt te krijgen en weg te halen van het terrein aan de Legmeerdijk. Aanstaande maandag zal niets de slopershamer nog kunnen weerhouden, en vormt de aanleg van een gasleiding het begin van het einde voor een plek waar ooit de paarden vrolijk ronddartelden maar waar weldra andere paardenkrachten het voor het zeggen zullen hebben.
De gemeente zal dan beginnen met de aanleg van de gasleiding voor de nieuw te bouwen woonwijk. Omlegging van deze gasleiding zou een extra kostenpost betekenen voor de gemeente van 1 miljoen euro en woog niet op tegen het laten staan van deze manege.
Het bijgelegen woonhuis is acht jaar geleden pas gebouwd en zal, naar het er nu naar uitziet, behouden blijven en te koop worden aangeboden. Dat zegt de huidige eigenaresse van de ruiterschool, Constance Wijnschenk. Zij is met haar paarden op het allerlaatste moment uitgeweken naar Limburg. De laatste 32 jaar heeft zij de manege bestierd en lesgegeven aan honderden mensen.
„Het was echt een ideale locatie. Een eigen overdekte bak, een buitenbak en nog een stuk weiland ook. Praktisch in het Amsterdamse bos gelegen, dus heerlijk om met de paarden te gaan rijden. Maar ja, de vooruitgang hou je niet tegen, weer een wei voor een wijk. Natuurlijk wisten we al geruime tijd dat we hier ooit weg zouden moeten", beaamt mevrouw Wijnschenk.
Navraag leert dat de eerste plannen dateren van vijf jaar geleden. Maar zoals de meeste plannen, veranderde ook dit plan nog wel eens. Vandaar dat het uiteindelijk moment om definitief afscheid te nemen toch min of meer onverwachts komt. Een alternatief is niet geboden en in de buurt ook niet te vinden.
,,Het enige is dat we in het woonhuis hadden kunnen blijven wonen maar om dan de paarden heel ergens anders te hebben staan was eigenlijk geen reële optie. Vandaar de keuze om helemaal weg te gaan uit de gemeente", zegt ze met enige weemoed in haar stem. De manege begon 40 jaar geleden en acht jaar later stelde de gemeente de eis dat een voortbestaan alleen mogelijk was als gekozen werd voor een stichtingsvorm.
Die eis werd ingewilligd en vandaar dat alle verdiensten ook weer geïnvesteerd werden in de ruiterschool. „Inmiddels hebben we ons bij de situatie neergelegd, je verandert er toch niets meer aan. Jammer blijft het zeker en ik zal de plek ook erg missen want ik heb er altijd met heel veel plezier mijn werk gedaan.
Eerst maar eens kijken hoe lang we in ons tijdelijke onderkomen in Limburg kunnen blijven en van daaruit maar verder plannen", besluit Constance Wijnschenk.
Deze week wordt er nog hard gewerkt om alles ingepakt te krijgen en weg te halen van het terrein aan de Legmeerdijk. Aanstaande maandag zal niets de slopershamer nog kunnen weerhouden, en vormt de aanleg van een gasleiding het begin van het einde voor een plek waar ooit de paarden vrolijk ronddartelden maar waar weldra andere paardenkrachten het voor het zeggen zullen hebben.
