eID in plaats van DigiD in 2015

De Nederlandse overheid en het bedrijfsleven bieden hun diensten steeds vaker op digitale wijze aan. In het regeerakkoord is de doelstelling opgenomen, dat burgers en bedrijven in 2017 digitaal zaken met de overheid moeten kunnen doen. Van belang daarbij is een veilige en betrouwbare toegang door burgers en bedrijven tot deze elektronische dienstverlening.

De identiteit en bevoegdheid van burgers en bedrijven moet met een voldoende mate van zekerheid vastgesteld kunnen worden. Er is een breed gedragen gevoel van urgentie: het toenemende gebruik en de noodzaak tot voorkoming van misbruik vraagt om een elektronische identiteitsvaststelling die meer betrouwbaar en toekomstbestendig is.

Nieuwe technologische en economische ontwikkelingen bieden kansen en vragen tegelijk om continue alertheid op veiligheidsrisico’s. Een toekomstbestendigde betrouwbare identiteitsvaststelling is een essentiële voorwaarde.

(Foto Rijksoverheid - 2013)

Ronald Plasterk, (PvdA) minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en Henk Kamp, (VVD) minister van Economische Zaken

De omvang en het belang van digitale communicatie neemt toe. Mensen, bedrijven en organisaties hebben daarom behoefte aan meer zekerheid over degene met wie ze digitaal communiceren. Om aan die behoefte tegemoet te komen, werkt de overheid aan een zogeheten eID-stelsel. Met het eID-stelsel regelen overheden en bedrijven samen een betrouwbare en veilige toegang tot online dienstverlening.

Het kabinet wil in 2015 een werkend stelsel voor elektronische identiteit (eID) hebben. Dat schrijven de ministers Plasterk (Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties) en Kamp (Economische Zaken) vandaag in een brief aan de Tweede Kamer.

Veilig online zaken doen

Binnen het eID-stelsel kunnen mensen met de identificatiemiddelen van hun keuze veilig online zaken doen met de overheid en bedrijven. Het stelsel helpt tegen cybercrime en identiteitsfraude, omdat met grotere zekerheid kan worden vastgesteld dat een persoon ook daadwerkelijk is wie hij zegt te zijn. Daarnaast maakt het eID-stelsel het mogelijk, dat organisaties online de leeftijd van iemand kunnen verifiëren.

Bescherming van de privacy

De bescherming van de privacy van personen is een belangrijk uitgangspunt van het eID-stelsel. Organisaties krijgen enkel toegang tot die informatie die strikt noodzakelijk is voor het uitvoeren van hun taak. Een online slijter krijgt bijvoorbeeld enkel te zien, of een persoon ouder dan 18 jaar is. De slijter krijgt dus niet de geboortedatum, of het burgerservicenummer van die persoon te zien.

Minder wachtwoorden

Tot nu toe hebben overheden en bedrijven hun eigen middelen voor online identificatie. Mensen moeten daarom veel verschillende gebruikersnamen en wachtwoorden onthouden. Dankzij het eID-stelsel kunnen mensen hetzelfde identificatiemiddel bij meerdere organisaties gebruiken, zowel bij de overheid als bij bedrijven. Dit zorgt ervoor, dat online identificeren makkelijker wordt. Voor ondernemers beschikt de overheid al over een vorm van eID, dat goed werkt, namelijk eHerkenning. Het is de bedoeling, dat eHerkenning aansluit bij het eID-stelsel.

eID-stelsel

Het is kostbaar als organisaties hun eigen identificatiemiddelen  toekomstbestendiger moeten maken. Daarom streeft de overheid naar een eID-stelsel, waarin publieke en private partijen samenwerken om kosten te besparen. Het is de bedoeling, dat binnen het stelsel diverse publieke en private identificatiemiddelen naast elkaar bestaan. Als een identificatiemiddel niet bruikbaar is door storing, of uitval kan een ander middel gebruikt worden om in te loggen. Het is de intentie, dat de identificatiemiddelen worden aangeboden door marktpartijen. De opzet van het eID-stelsel is dit jaar met succes getoetst bij een brede groep publieke en private organisaties.

DigiD-kaart

De overheid onderzoekt de opname van een identificatiemiddel binnen het eID-stelsel, dat uitgegeven wordt door de overheid. Het gaat om een DigiD met een hoger zekerheidsniveau dan DigiD nu biedt. Deze zogenaamde DigiD-kaart is geschikt voor het uitwisselen van privacygevoelige informatie, zoals medische, financiële, of juridische informatie. Het is qua vorm en gebruik vergelijkbaar met een bankpas.